In het kader van het uitwisselingsprogramma tussen fotografen uit Heerhugowaard en Kalisz (PL), met als doel een expositie te organiseren in juni 2007 in Kalisz zijn in eerste instantie 4 NFO leden te porren voor een soort “bliksem bezoek” aan Kalisz. Twee moeten er echter afhaken zodat we daar 2 reserve mensen voor vragen die wel ‘heel gráág meegaan. Weliswaar geen clubleden maar dat is niet echt een probleem. De één heeft een Transporter (met veel ruimte en comfortabel reizen) en de ander ben ik al vaker mee op fototrips geweest en wordt e.d.d. vast nog wel eens lid.
Dinsdagochtend 6:30 uur, 10 oktober vetrekken Johan Reus, mijn broer JP, fotomaatje Herman Way en ondergetekende naar Kalisz waar we om 19:00 uur verwacht worden aan het diner.
We kiezen voor de route Groningen – Bremen – Hannover – Frankfurt a/d Oder, deze route is volgens de routeplanners slechts 29km langer dan via de A1 en Hengelo – Rheine – Hannover, maar wel een stuk sneller, je kunt 30 minuten winnen.
Onze ETA (verwachte aankomsttijd in Kalisz) op de GPS is vanaf Heerhugowaard steeds zo’n beetje rond 18:30 uur, zelfs nadat we de grens bij Frankfurt a/d Oder (met 50km/u) gepasseerd zijn. Zo’n goeie 70km hierna is het echter “goed” fout! Ze zijn met de weg bezig en we verliezen ruim 2 uur in de file. Het ontvangst comité stellen we hiervan telefonisch op de hoogte en afgesproken wordt dat we onze eerste ontmoeting naar dinsdagmorgen 8:30 verschuiven.
Omdat de geïnstalleerde, 3 jaar oude Poolse kaart in de GPS, een nieuw stuk Tol-autobaan, welke al 60km vóór Poznan begint tot Konin aan toe (zowat 200km), niet “herkent” (deze is ook gloed nieuw met steun van de EU neergelegd), halen we weer wat in en komen we in ons hotel aan rond 21:00 uur. Eten, wat drinken en slapen.
Woensdag, 11-10.
Stipt om 8:30 verschijnen onze begeleidster en tolk Pauline (secretaresse van de burgermeester) en 2 fotografen van Ryszard’s Bieniecki zijn fotogroepje. Men heeft een “bomvolle” agenda bedacht en gaan dan ook meteen op stap. Het weer is prima!
We starten iets ten noordwesten van Kalisz, op 15 km van ons hotel in het National park bij, of in het gehucht Goluwchow. Een fantastisch park, gecultiveerd, maar met veel mooie objecten zoals een “Berkenbrugje”, Beukenlaantje en een fok station voor Wizons. Deze Wizons worden op 3 plaatsen in Polen in het wild uitgezet. In het Tatra gebergte (zuiden) in het Wolin nat. Park (Noorden) en in het oerbos in het noordoosten waar we beelden van Klaus Nigge van gezien hebben op het laatste NVN festival. Tot slot zoeken we nog een Beverburcht welke we na een behoorlijke lange wandeling ook midden in de ongerepte natuur vinden. De bevers zijn echter vertrokken.
Na een bezoek aan het museum in het park (de moeite zeker waard) gaan we aan de lunch beginnen en dat is tevens de start voor veel hilariteit, want wat bedoelen ze in vredesnaam in/op de menu kaart met ondefinieerbare gerechten, tenminste niet leesbaar voor ons. Maar meteen wel een eerste les dat de Polen verschrikkelijk lekker eten kunnen maken! Als je echter een koude cola wilt hebben moet je dat wel kenbaar maken, anders krijg je het lauw….., overal!
Hierna krijgen we een rondleiding door Kalisz mét bezoek op de stadhuistoren waar we leuke overzichtsplaatsjes kunnen schieten van de stad.
Omdat we aardig “het end in de bek” hebben zitten spreken we tijdens het diner af de volgende ochtend vroeg de zonsopgang te fotograferen en het voor vandaag gezien te houden.
Vrijdag 12-10.
Om 5:30 gaan we met inmiddels 3 Kalisz-fotografen richting weer een ander nationaal park, 5km ten zuidoosten van Kalisz, in de buurt van Rozdzaly, we zijn hier volledig in ons element, schitterende dauw met een even zo mooie zonsopkomst. Hier worden dan ook een hoop plaatsjes geschoten. Het is een mooi gebied, ietwat moerassig met een uitlopertje van de Warta. Ook hier is de natuur van slag want wespen en vlinders worden gesignaleerd. Wat een gebied! Hier komt nooit iemand volgens ons!
Hierna gaan we terug naar het Hotel voor het ontbijt (en even bijkomen), waarna we op bezoek gaan bij Marius die een eigen studio heeft en verbazingwekkende mooie prints heeft staan voor de verkoop (zie ook de poster in de slide show). Een A0 plotter, lamineer machine én secretaresse! Natuur is niet de hoofdmoot maar er zit toch wel erg veel mooi (ook experimenteel) werk tussen en we zijn dan ook best onder de indruk wat ie produceert op pak weg 15m2 kantoorruimte. We worden verzocht onze naam en handtekening nog even af te geven voor een verrassing later die dag.
Na een prima lunch, (ze kunnen écht lekker eten maken die Polen hoor, en voor weinig….), gaan we een rondje rijden rond het meer, vlakbij waar we ’s morgens de zonsopkomst gefotografeerd hebben, Zbiornik Wodny. Het water staat laag voor de tijd van het jaar en veel vogels zijn er deze dag niet te bespeuren. Normaal is dat wel het geval wordt ons verteld.
Na het rondje meer, waar we toch best leuk hebben kunnen platen met oude bomen in de bedding, rietpluimen en sliksporen, gaan we naar een park in de stad waar oud HKC voorzitter Wim Lems een paar weken voor zijn overlijden, net als zijn penningmeester Cees Huisman, een boom gepland hebben. Dat was eigenlijk wel een beetje emotioneel (vond ik zelf). En onze Poolse vrienden konden de situatie ook niet helemaal handelen, alleen Pauline, die bij het planten aanwezig was geweest, wist goed te verwoorden wat Heerhugowaard, en met name Wim Lems, heeft betekend voor Kalisz en haar inwoners.
Hierna kregen we ongeveer anderhalf uur voor ons zelf. We hadden een Supergroot en modern shopping cetrum gezien maar konden het niet meer vinden, wel een Lidl, maar die had niet wat we zochten en kwamen uiteindelijk bij een Plusmarkt terecht die er prima verzorgt uitzag en rijkelijk geoutilleerd met van alles (ook de speciale Wodka -Zubrowka- die we zochten) en nog wat.
Om 18:00 werden we opgehaald voor het afscheidsdiner waarna een night tour door Kalisz zou volgen, gevolgd door een paar slide shows op de beamer in het Hotel. Hier kregen we ook de gepresenteerde foto (met onze namen) welke ’s ochtends gemaakt was overhandigd. Hoe ze dat nu “even geflikt” hadden is me een raadsel want buiten die 11/2 uur shoppen zijn we ze niet uit het oog verloren!
Wij lieten de NVN serie, Oostvaardersplassen van Johan en Voorjaar 2005 van ondergetekende zien en de Kalisz groep presenteerde hun zeer specifieke werk én wat ze de afgelopen 2 dagen geschoten hadden in de natuur. Het werd een latertjes, maar was wel erg gezellig. Vooral dat wat we gezamenlijk ervoeren, door het fotograferen, was boeiend en had een bepaalde chemische ontlading tussen de aanwezigen.
Vrijdag ’s ochtends gingen we nog even op de koffie bij Ryszard en Marcin. Ryszard sprak zijn dank uit voor onze komst en sprak de uitdrukkelijke wens uit dat we in juni mét een expositie aanwezig zullen zijn in Kalisz. Gezien de drukte voor de verkiezingen in Kalisz in december zouden we de plannen hiervoor daarná bespreken. Tevens is aangegeven dat wij zonder hulp van HKC en/of gemeente niet veel konden doen.
Rond 12:00 uur vertrokken we richting Kostrzyn, een klein plaatsje in Polen en grensovergang met Duitsland, 80km boven Frankfurt a/d Oder voor een bezoek de volgende dag aan het Warta – Odra gebied, het Warta Mouth National Park. Ditmaal niet via de tolweg maar binnen door mét bezoekje aan het centrum van Poznan. Wat een andere wereld opeens!
Zaterdag om 06:30 werden we zoals van te voren afgesproken opgepikt door de parkwachter. Het was miezerig weer en kil. Helaas geen weer om te fotograferen. Wel liet hij ons de plekken zien waar we in het voorjaar, eind april – mei, moesten zijn om vele soorten vogels te kunnen zien. Het water van de Warta zou dan aanzienlijk stijgen en de zo doende ontstane eilandjes waren vogelbroed paradijsjes bij uitstek. Een (voor ondergetekende) behoorlijke wandeling, maar de moeite zeker waard. We hoorden 1000den kraanvogels die in groepjes opvlogen om te gaan foerageren (er zouden er 6000 zitten). Veel ganzen en zeearenden, slechtvalk op jacht achter een prooi aan, zilverreigers en erg veel wilde eenden, heel veel.
Maar te kort licht om ook maar 1 plaatje te schieten. Hierna gaan we naar een 2de plek in het gebied waar de kraanvogels tussen de bomen in laag water sliepen (en nu dus weg waren), indien gewenst konden we een “special-permit” krijgen om de volgende dag de cranes te fotograferen in dit beschermd gebied. Dat was een aanlokkelijk idee, maar zonder licht was het ook weer niet zo’n goed idee. We zouden er over nadenken en wilden eerst even het weerbericht voor morgen weten. Een ander optie was nl nog even door te rijden naar Gross Mohrdorf (even ten noordwesten van Stralsund), waar zeker 40.000 kraanvogels zouden zitten.
De wandeling door het gebied van de kraanvogels was indrukwekkend, opeens stond er een wild zwijn voor ons en een 2de dook weg. Die eerste (gelukkig) ook, want volgens mij moet die niet al te veel zin hebben om een robbertje met je te stoeien. Een ree schoot weg tussen de bomen, veel vervelende pikvliegjes zochten onbeschermde lichaamsdelen op. Zonder succes overigens, want “Deet” behoort tegenwoordig tot de standaard uitrusting in de fototas!
Na wéér een behoorlijke wandeling (voor ondergetekende), kwamen we terecht in een schitterend gebied aan de oever van de Warta. Dit gebied was beschermd en verboden terrein voor bezoekers, behalve voor ons dit keer. De parkwachter liet ons de nesten van Bijeneters (6 broedende paartjes) en de Kingfisher (IJsvogel) zien (hoorden we ook even later).
Hierna gingen we naar het bezoekerscentrum. Hier waren ook kamers te huur voor 8 PLT (PLT = Poolse slotty) per nacht (€2,=), met gebruik van gezamenlijke keuken. Wél op tijd boeken want ze zitten ver van te voren vol, zoals ook nu, en laat staan in april, mei wanneer de boel daar op zijn toppunt is. Even bij de secretaresse achter de PC en de NFO website laten zien. Ook even gekeken wat het weer werd en hoeveel kraanvogels er bij Stralsund zaten (wat is die moderne techniek toch héérlijk!). Het weer in het Warta gebied werd er niet beter op dus besloten we géén gebruik van de special permit te maken, misschien de volgende keer. We waren welkom!
Na de aanschaf van wat folders en een schitterend fotoboek, de gids betaald te hebben en een indruk gekregen te hebben dat men zo blij als blik was met ons, vertrokken we weer voor een eigen verkenning aan de noordkant van het gebied. Hier kwamen we nog wat zwarte spechten en ander ongeregeld tegen en was het af en toe best spannend of we de weg konden vervolgen ivm achtergesteld onderhoud van de wegen, of beter zandpaden. Ondanks het miezerige weer toch nog wel veel gezien zoals een groep Koninpaarden, het lawaai van de terugkerende kraanvogels, veel klein vliegend- en bloeiend spul, Zeearenden (ver weg) kortom een mooie tour, maar NIET geschikt voor personen auto! Wel leuke macro’s kunnen nemen van o.a veel paddestoelen en leuke kleine plantjes. Helaas werd de herfstkleur door het miezerige weer teniet gedaan, 1 straaltje zon en de wereld zou anders zijn geweest….
Zondagmorgenvroeg 06:30 vertrokken we richting Stralsund waar we rond 11:00 aan kwamen.
Via de nieuwe A20 staat ook nog nergens op een kaart of routeplanner. Deze gaat bovenlangs van Hamburg tot Berlijn, of liever tot afslag Stettin (verlengde van A11 vanaf Berlijn) en is een prachtige weg waar je “kilometers kan maken”. Veel buizerds en groepjes kraanvogels gezien rijdende richting het noorden. Ook hoef je niet meer door Stralsund heen, je kunt de A20 tot afslag 24 (B96) volgen en rijd dan regelrecht naar het gebied waar de kraanvogels zitten.
Ik had op de GPS de plek van vorig jaar gemarkeerd, dus reden we zonder slag of stoot naar de parkeerplaats toe waar ze zaten. De enige waren wij niet, het was tamelijk druk te noemen en ook Frits Pülking was weer van de partij. Ook veel andere Nederlanders die ik kon heb ik nog even mee staan te praten terwijl Johan en Herman (die dit fenomeen nog nooit gezien en gehoord hadden) kaartje na kaartje vol wisten te schieten. De 40.000 zaten verspreid over 3 plekken, o.a bij het bezoekerscentrum waar ze nu ook “curryworst mit brot” verkopen (geen Nederlander).
Leuk? Ik vind van niet. Maar het is wel een feit dat de mensen door zo’n schouwspel onder de indruk raken van wat er in de natuur kan afspelen en er (hopelijk) respect voor krijgen. De kraanvogels doen het al vele vele jaren en keren elke keer weer terug (met een beetje hulp van de mensen). Ook dat vind ik niet erg, er wordt een populatie in stand gehouden die misschien anders uitgestorven was en nu komen mens en vogel heel dicht bij elkaar en kunnen van elkaar “genieten”.
Rond 14:00 richten we het vizier (GPS) weer op Heerhugowaard waar we om 22:12 weer veilig, bekaf en met verschrikkelijk veel indrukken thuiskomen. Het leek wel of we 3 weken weg waren geweest.
Ik hoop dat het een vervolg krijgt doordat in het voorjaar wéér een aantal mensen die kant op zullen gaan. Ik ga mee!
Theo.
Statistics.
- Reisduur 6 dagen.
- Totaal km’s: 2753
- Gereden gemiddelde 71km/u.
Waargenomen:
- Dodaars
- Koolmees
- Pimpelmees
- Goudhaantje
- Kieviten
- Houtduif
- Turksetortel
- Kauwtjes
- Wildeeenden
- Spreeuwen
- Huismussen
- Kraanvogels
- Ooievaars(wit)
- Eksters
- Gaaien
- Kraai
- Knobbelzwaan
- Kuifeendjes
- BonteKraai
- Roeken(veel)
- Buizerds(veel)
- Slechtvalken
- Zwartespecht
- Grotebontespecht
- Zeearenden
- fazanten
- WitteKwikstaart
- groteZilverreigers
- Blauwereigers
- Putters
- IJsvogelWildezwijnen
- reeën(veel)
- grauweganzen(1000den)
En dan nog alles wat wij niet herkenden zoals kleine zangers, watervogels, planten en paddestoelen.
We hadden prima gidsen, maar ook wij kennen de engelse of Latijnse benamingen die opgesomd werden helaas niet “thuisbrengen”. Ik hoop dat we de volgende keer een “kenner” mee hebben.